Για το ευρύτερο κοινό, ο Αναστάσιος Πολυζωίδης (1802-1873) είναι ο δικαστής που με τη σθεναρή στάση του κατόρθωσε να γλιτώσει τον Κολοκοτρώνη και τον Πλαπούτα από την άδικη θανατική καταδίκη που είχε προαποφασίσει γι’ αυτούς το βαυαρικό καθεστώς. Ωστόσο αυτό δεν αποτελεί το μοναδικό επίτευγμα του δημόσιου βίου του. Κατά τα πρώτα χρόνια του Αγώνα της Ανεξαρτησίας, σε πολύ νεαρή ηλικία, εμπλούτισε τη νεοελληνική πολιτική σκέψη με μεταφράσεις συνταγματικών κειμένων και -το κυριότερο- με μια συνεκτική, σαφή και φιλοσοφικά τεκμηριωμένη θεωρία του «κοινοβουλευτικού συστήματος». Ουσιαστικά πρόκειται για μια πρωτόγνωρη για τα ελληνικά δεδομένα υπεράσπιση του πολιτεύματος που σήμερα επικράτησε να αποκαλείται «φιλελεύθερη δημοκρατία», καθώς και των δικαιικών αρχών και θεσμών που του αρμόζουν. Αυτή την περίοδο της σκέψης του Πολυζωίδη επιχειρεί να αναδείξει η παρούσα έκδοση, η οποία περιλαμβάνει τη Θεωρία γενική περί των διαφόρων διοικητικών συστημάτων και εξαιρέτως περί του κοινοβουλευτικού (Μεσολόγγι, 1825) και τη μετάφραση της Διακηρύξεως της ανεξαρτησίας υπό των αντιπροσώπων των Ηνωμένων Επικρατειών της Αμερικής, συνηγμένων εν συνεδρίω την 4 Ιουλίου 1776 (Μεσολόγγι, 1824). Τα επανεκδιδόμενα κείμενα συνοδεύονται από εισαγωγικό δοκίμιο των επιμελητών με το οποίο σκιαγραφείται το ιστορικό και πολιτικό πλαίσιο της συγγραφής τους και προβάλλεται η πληρότητα και η ριζοσπαστικότητα της δημοκρατικής θεωρίας του Πολυζωίδη.